Gra wyobraźni

***

Na wąskich ulicach pamięci

Białe gitary grają

Fadiczną nostalgiczną nutę.

Saudade szepcze:

Cicho

Cicho

To tylko nieustanny sen wyobraźni,

Inemuri niepamięci.

***

Chciałabym kiedyś zobaczyć i.. usłyszeć Lizbonę. Przede wszystkim muzykę fado. Głosy fado daja wrazenie wiecznej wędrówki, wiecznej tęsknoty i wiecznego niespełnienia.

Dosłownie to słowo mozna przetłumaczyć jako "los", "fatum", ale odzwierciedla ono typowy charakter Portugalczyków. A słowo saudade nie ma dokładnego opowiednika w innych językach, oznacza bowiem równocześnie tęsknotę, nostalgię, melancholię, smutek, poczucie samotności i żal za czymś lub kimś utraconym. Po prostu: ból duszy.

Przypomnę, ze najsławniejszą pieśniarką fado była Amalia Rodriguez, która mowiła, że fado wyrasta z ludzi. Obecnie pieśniarkami fado są miedzy innymi Misia, Mariza, Cristina Branco.

Fado jest czymś podobnym do joiku Saamów, ale bardziej tęskne i bardziej smutne.

Oczywiście, by pojąć sedno, trzeba sporo przeżyć;)

I dodam jeszcze, nie potrzeba rozumieć słów. Wystarczy usłyszeć głos po swojemu, wystarczy się wczuć. Nawet całkowita cisza w uszach przynosi swoistą muzykę. Oliver Sacks w "Muzykofilii" opisuje, ze ludzie nieraz wyraźnie słyszą muzykę, słyszą melodię, a okazuje się, ze to wrażenie wywołał ich mózg, bowiem muzyki de facto nie było.

Na koniec odsyłam do linka do filmu Stefana Themersona "The Eye and Ear" - gry plastyki z muzyką, a dokładniej abstrakcji z rytmicznością

Wystarczy gra z wyobraźnią..